Interview met de Kelvinators

KELVINATORS, EEN BAND MET TWEE GEZICHTEN ,

interview in het NoordHollands Dagblad 19-06-2003

Van onze verslaggever FRED HOOGENDOORN

Het leven kan soms zo simpel zijn. Stel, je hebt een band, maar nog geen naam daarvoor. Kijk gewoon om je heen, zoek een kreet, een titel, een merk en die naam is er opeens. Een Kelvinator is een koelkast. Kelvinators is een band. Eentje met twee gezichten, waarvan het ruigere leidde tot de maandprijs van mei in het concours NHD-Popprijs.

Koppel ze aan hun instrumenten en ze heten Bas Kelvinator (zang, gitaar en danspasjes-van rum tot cha cha), Roel Kelvinator (bas, zang en dans-pogo 65+) en Jurie Kelvinator (drums, zang en onverwachte kreten-van aftellen tot oproer). Koppel ze weer los en daar zijn: Bas Jaspersen uit Haarlem (arts), Roel Kupers uit Duivendrecht (planoloog) en Jurie van Loosen uit Alkmaar (activiteitenbegeleider voor verstandelijk gehandicapten).

Dead Kennedys

Het zijn kinderen van de beste van alle punkperiodes, eind jaren zeventig. ,,Ja, die hebben we nog net op tijd bewust kunnen meemaken'', constateert Jurie van Loosen met genoegen. De gevolgen zijn te zien en te horen. Het principe van de gezamenlijke artiestenachternaam Kelvinators is natuurlijk gejat van de moeder aller punkbands, The Ramones. En de simpele maar o zo effectieve akkoordenschema's vinden hun wortels niet alleen in de oervorm van rock-'n-roll, ook in de punk. ,,We hebben de Dead Kennedys nog zien spelen. En The Clash. Dat laat natuurlijk z'n sporen na'', bevestigt Van Loosen.

Zeer tevreden is hij met het juryoordeel van Theo de Jong: 'Hoera! Ze bestaan nog: bandjes die de kunst van de heilige rock-'n-roll drie-eenheid bewaren.' ,,Ja, mooi, maar dat kan nog wel beter. Er moet nóg meer garagerock in ons repertoire komen.'' Dat geldt dan trouwens vooral voor de Nederlandse jaargetijden waarin de buitentemperatuur niet al te aangenaam is. ,,'s Zomers zijn we eigenlijk een akoestische straatband met aangepast repertoire. Wat countryliedjes en covers. Zoals 'Ik ben Gerrit' van Gerrit Dekzijl. Melig, maar het werkt.''

Buiten de zomer is Kelvinators zo'n dertig keer (,,Een streefgetal'') te vinden in cafés en clubs. En daar wordt uit een ander vaatje getapt, zo blijkt ook uit de cd die de heren in eigen beheer hebben gemaakt. In 'Soulfood' is de Londense punkband Sham 69 terug te horen, 'In the clouds' roept herinneringen op aan de Nederlandse punklegende Ivy Green, 'Bird Doggin' is een cover van oude rocker Gene Vincent, omgesmolten naar Kelvinators-handzaamheid en 'St. James infirmary' is onvervalste countryblues. Twee stukken vallen figuurlijk gezien uit de toon op het album. 'Polaroid' is een van de weinige Nederlandstalige stukken en 'Hallelujah' lijkt een hilarische gospel, maar is wel degelijk tamelijk serieus bedoeld, zo verzekert Van Loosen.

Sinds 1998 probeert het trio, dat in deze bezetting twee jaar elkaar opjut, van de hobby wat meer werk en vooral plezier te maken. Dat leidde tot een aantal wapenfeiten. ,,Tijdens de Rob Acda Award stonden we voor een vol Patronaat in Haarlem te spelen. Dat was te gek. Niet minder leuk was een finaleplaats bij een straatfestival en ook bijzonder was het winnen van een talentenjacht, vorig jaar.'' Dat laatste leverde de band een dag gratis gebruik van een studio op, waarin de cd werd vastgelegd.

Reclame

Met drie heren die allen een baan hebben, is het soms schipperen met de tijd. Eens per week repeteren lukt. En Roel Kupers komt met een zekere regelmaat met ideeën voor nieuwe liedjes. Hij levert de tekst en de basis voor de muziek, de anderen vullen aan. Het aantal optredens zou enigszins mogen en kunnen worden uitgebreid. ,,Maar het gaat eigenlijk wel lekker nu'', vindt Van Loosen. ,,Voorheen moesten we zelf bellen en op zoek gaan naar optredens. Steeds vaker wórden we nu gebeld. Mond-tot-mond reclame werkt kennelijk. Een boekingsbureau zou wel leuk zijn. Zo'n bureau met, zeg maar, undergroundbands, dat ook contacten in het buitenland heeft. Daar willen we wel heen. Naar de zon.''